" شب جشن مهر و روشنایی شب یلدا فرخنده باد "

شب یَلدا یا شب چلّه یکی از جشن‌های کهن ایرانی است. ایرانیان چند هزار سال است که درشب یَلدا، آخرین شب پاییز که بلندترین و تاریکترین شب سال است زایش مهر (خورشید) را جشن می‌گیرند.
واژه «یلدا» به‌معنای «تولد» است. مردم دوران باستان براین باور بودند که روشنایی و تابش خورشید نماد نیکی بوده و با تاریکی و ظلمت شب در نبرد و کشمکش‌اند, تاریکی نماینده اهریمن بود و چون در طولانی‌ترین شب سال، تاریکی اهریمنی بیشتر می‌پاید، آتش می‌افروختند تا تاریکی و عاملان اهریمنی نابود شده و بگریزند.
مردم گرد هم جمع شده و شب را با جشن، شادی و پایکوبی و گفتگو به سر می‌آوردند و خوانی ویژه می‌گستردند. سفره شب یلدا ، «میَزد» Myazd نام داشت . ایرانیان گاه شب یلدا را تا دمیدن پرتو پگاه در دامنه کوه‌های البرز به انتظار طلوع خورشید می‌نشستند.

چه سخاوتمند است پاییز
که شکوه بلندترین شبش را
عاشقانه پیشکش تولد زمستان کرد
زمستانتان سفید و سلامت . . .

یلدایتان مبارک